Kolorowe kule

Powoli rozgaszczam się w nowej rzeczywistości wirtualnej. I muszę przyznać, jestem zadowolona. Czuję się tak jakbym zdjęła czapkę niewidkę. Zresztą same mi to sugerowałyście w komentarzach i dzięki Wam za to. Działa to i w drugą stronę bo widzę i Wasze nowe posty jak na dłoni. To duże udogodnienie i oszczędność czasu, (szczególnie jak komp zamula w weekendy), nie trzeba każdego bloga otwierać i -a nuż jest już nowy post. Chcę Wam mocno podziękować za odwiedziny i ciepłe słowa. Dodaje mi to otuchy i napędza do realizacji projektów, które odkładałam na potem, bo zajmowałam się tym, na co jest zapotrzebowanie.

Miałam zamiar porobić fotki mazurskim białym zaspom, wąziutkim chodniko- tunelom, wiszącym soplom, które widziałam ostatnio z okna. Wystarczyło trochę odwilży i zima zmieniła swoje oblicze na dość nieciekawy obraz. Może to i dobrze. 2-metrowe hałdy śniegu troszkę zmaleją, popłyną do ścieków, a za jakiś czas przykryje to świeżutki biały puch. Póki co dzisiaj lepiej nie wychodzić z domu. Z okna widzę wszechobecną ślizgawkę.

W biżuterii u mnie dzisiaj zimowo. Przedstawiam ceramiczne kule na przytulaśnych dredziskach. Ten przywołuje kolory jesiennych liści , raczej skąpo dziurzasty.


Ten dla wielbicielek niebieskości, ciemnych niebieskości.

Ten dla zwolenniczek bladego różu z
zielonkawymi refleksami( tym razem raczej jest odwrotnie, róż jest tylko poświatą).



A w tych trochę czerwonej energii z nieokreślonymi szarościami, szmaragd i plamiasta żółć ( na klawiaturze chyba dawno nie pisałam tego słowa, bo zaskoczyło mnie).

Późno już, pora zmykać. W następnym poście chyba garść drobnicy pokażę. Pozdrawiam Was wszystkie w tą kapryśną pogodę.